Het is enorm moeilijk om te bepalen wanneer jouw kindje toe is aan een eenpersoonsbed. Het ene kind is immers het andere niet. In deze blog deel ik een aantal tekenen waaraan je kunt zien dat je kindje er aan toe is en deel ik mijn persoonlijke ervaring hoe dat met Jake en Jackie ging.
Eenpersoonsbed
Er zijn een aantal tekenen waaraan je kunt zien dat jouw kindje wel toe is aan een eenpersoonsbed:
- Je kind probeert te ontsnappen
Zie je jouw kindje regelmatig uit zijn of haar bed proberen te klimmen, dan is dat het eerste teken dat het bedje echt te klein begint te worden. Het kindje zoekt meer ruimte en onafhankelijkheid. Daarnaast is het natuurlijk enorm gevaarlijk, dus kom snel in actie! - Hij of zij vraagt er om.
Soms kan het heel simpel zijn, je kindje vraagt er gewoon om. Misschien heeft hij of zij het gezien bij een grotere broer of zus of bij een vriendje en geeft het aan ook zo’n groot bed te willen. - Je kind kan goed luisteren
Oké, ik zal je geen illusies voorschotelen. Je kindje zal nooit “luisteren”. Daar zijn het immers kinderen voor, maar het is wel belangrijk dat je kindje begrijpt wat wel en niet mag. Zo is het enorm fijn voor jezelf als ouder, wanneer je weet dat je kindje in bed blijft liggen of in ieder geval ‘s nachts op de kamer blijft. - Zindelijk
Soms zijn kindjes al vrij vroeg zindelijk. Super fijn natuurlijk, maar dit betekent wel dat je kindje ‘s nachts gaat roepen wanneer het op het potje wilt. Wanneer je kindje zelf uit bed kan stappen om op het potje te gaan, scheelt dit enorm veel voor je nachtrust. - Letterlijk te groot
Een andere reden om af te stappen van een ledikantje is natuurlijk dat je kindje letterlijk te groot is geworden. Wanneer je kindje niet meer fijn kan bewegen tijdens zijn of haar slaap, omdat het bedje te klein is geworden, is het ook echt tijd voor een groter bed.
Mijn persoonlijke ervaring
Bij ons was het eigenlijk heel simpel: Jake was 1 jaar en 8 maanden toen zijn zusje Jackie werd geboren. We hadden in dat huis maar 3 slaapkamers dus Jake verhuisde naar de grotere slaapkamer. We vonden het zonde om een tweede ledikantje te kopen. Ook een peuterbed vonden we zonde omdat het maar een tijdelijke oplossing was. Er zat niets anders op dan een eenpersoonsbed aan te schaffen.
Eigenlijk ging dat heel goed. Al voordat Jackie geboren werd, lieten we Jake wennen aan zijn nieuwe kamer. Elke avond voordat hij ging slapen, mocht hij nog even “proefliggen” op zijn nieuwe bed. Hij vond het steeds leuker om daar te zijn. Ik denk dat de overgang het minst groot wordt wanneer je jouw kindje betrekt bij het proces. Wanneer het bed binnenkomt mag hij of zij “mee bepalen” waar het bed komt te staan. Ook de eerste keer het bed opmaken doe je samen. Laat jouw kindje bijvoorbeeld het dekbedovertrek kiezen (Ja, ook wanneer het dat lelijke Cars dekbedovertrek is).
Vind je nou zelf de stap echt nog te groot dan kun je natuurlijk ook kiezen voor een peuterbed. Wanneer gingen jullie kindjes slapen in een eenpersoonsbed?